Waarom een bioscoopbezoek nooit meer hetzelfde zal zijn
“Mama! Papa! Kom snel! We zitten in de foute zaal!” Zoonlief staat wild gesticulerend beneden in de filmzaal. Net daarvoor was hij wantrouwig naar buiten gelopen. Onze film zou nu ongeveer moeten beginnen. Maar van enig ander publiek is geen sprake. Zucht. Dat komt ervan als je je twee mannen blindelings ‘een’ zaal involgt. En dus rennen we snel naar de zaal ernaast.
Wat klanten wérkelijk kopen
De koopjesperiode: het is niet mijn ding. Kleding ligt vervaarlijk opgestapeld of hangt opgepropt in de rekken (op kleur!). Klanten graaien ongegeneerd en laten niet-passende stuks achter waar het hen uitkomt. Niet bepaald mijn favoriete winkelervaring. Toch waag ik me voor de jaarlijkse zomerbreak heel even in het strijdgewoel voor een selectieve zoektocht. Maar die zoektocht draait elke keer op hetzelfde uit.
Waarom communicatie een wetenschap is
Het was in Leuven dat ik voor de eerste keer van hem hoorde. Ik zie het nog zo voor me. Ergens redelijk vooraan in mijn gigantische cursus economie, op een linker bladzijde. Daar stond hij, de grafiek die de stelling van mijn vriend Carl Friedrich Gauss illustreert. Alhoewel, mijn vriend? Op dat moment koesterde ik niet zo’n warme gevoelens voor het Duitse wiskundige genie.
Wat authenticiteit voor je doet: een les in ondernemen van Daan Stuyven
Fan van Daans muziek kan je me niet noemen. En voor alle duidelijkheid, ik schrijf dit onder luide verontwaardiging van manlief (‘Komaan, schat! Dead Man Ray!’). Ik vind zijn nummers gewoon OK. Gelukkig maar, gezien de lichtgrijze status die ze stuk voor stuk verwerven bij zichzelf respecterende radiostations. Maar écht fan? Nee dus.
Waarom woorden er soms niet toe doen
Het klinkt misschien raar uit de mond van een copywriter. Maar woorden doen er soms niet toe. Zoals deze week. Breaking news duikt op in de hoek van mijn scherm. Twitter-berichten stromen binnen. De volgende uren zit ik lamgeslagen voor de tv in mijn bureautje. Mijn drukke agenda verdwijnt naar de achtergrond. Als ik al zou willen werken, het lukt nu even niet. Mijn creativiteit laat het afweten. In tegenstelling tot die van enkele marketingjongens.
Hoe je je klanten in de armen van de concurrentie drijft
‘Hallo, hallo, hallo! Henk hier! Ik ben blij je te horen! Ik probeer je al een hele tijd te pakken te krijgen. Maar eindelijk is het dan toch gelukt!’ Ik sta een beetje verbouwereerd met de telefoon in mijn hand. Het enthousiasme aan de andere kant van de lijn is overweldigend. Helaas is het geluksgevoel niet helemaal wederzijds. De enige Henk die ik ken heeft Cowboy als voornaam. Pas als hij de naam van mijn telecomprovider noemt, begint het me te dagen.
Hoe je je klanten de helden van je verhaal maakt
Onze 8-jarige is officieel een 9-jarige geworden. Zijn verjaardag vieren we traditioneel met een Disney-trip. Niet dat wij zo tuk zijn op pretparken. Maar Disneyland is geen pretpark. Disneyland is magie. Je stapt er binnen in een verhaal. Ome Walt is dan ook de godfather van storytelling.
Waarom klanten altijd gelijk hebben (ook al hebben ze ongelijk)
Damn. Ik dacht dat ik een behoorlijk hippe mama was, (bijna) helemaal mee met haar tijd. Maar de reacties van zoonlief doen me de laatste tijd sterk het tegendeel vermoeden. Het is dan ook gênant, overklast worden door je 8-jarige. Zoals die woensdagmiddag, als we met ons tweetjes genieten van een lunch in de stad.
Waarom klanten niet naar je luisteren
Ik ben nogal ongeduldig. Mijn man zou die ‘nogal’ schrappen. Opnieuw dus. Ik ben ongeduldig. Als iets niet snel genoeg gaat naar mijn zin, volgen er al snel gezucht en rollende ogen. Behalve als het gaat om zoonlief. Bij hem blijf ik in zen-modus. Meestal toch. Want soms is te veel … gewoon te veel.
Waarom je je fans best niet verzamelt als Panini-stickers
Sommige dingen veranderen nooit. Door zoonlief beleef ik regelmatig mijn tweede jeugd. Met oude films en series die terug ‘in’ zijn. Boeken die ik als kind verslond. En hypes zoals de legendarische Panini-albums.