Als ‘Awoe’ lijkt te winnen
Het is nog stikdonker als zoonlief onze slaapkamer binnen sluipt om 7 uur. Alleen twee flikkerende schermpjes verlichten de ruimte. Papa en mama grepen bij het wakker worden meteen naar hun smartphone. Zoonlief nestelt zich tussen ons om mee het mobiele nieuws te volgen. Waar we voor vreesden, lijkt waarheid te worden. Amerika lijkt zijn nieuwe president te hebben gekozen.
Waarom er geen plaats is voor ‘Awoe!’ in je communicatie
Het was een ongewoon zicht, enkele weken geleden. Tijdens een wandeling door ons provinciestadje passeerden we het stadhuis. Dat was voor de helft aan het oog onttrokken door de talrijke nieuws- en satellietwagens op het plein ervoor. Journalisten en fotografen met imposante telelenzen hadden strategisch positie genomen op de tegenoverliggende terrasjes, wachtend op een witte rookpluim of een glimp van een of ander bekend gezicht. Zoonlief was even onder de indruk van de ongewone setting. ‘Is hier misschien een moord gebeurd?’ reageerde hij opgewonden.
Waarom communicatie geen (truffel)sausje is
Eén blik op onze borden zegt genoeg. Samen met mijn gezinnetje geef ik me over aan de dolce far niente in de Italiaanse truffelstreek. De legendarische (witte) truffel domineert hier enkele weken mijn menu. Zoals net. De huisgemaakte pasta met smeuïge truffelsaus die de patron me voorschotelt aan ons tafeltje op de stadswallen: het is een klassieker waar ik elk jaar naar uitkijk. Restjes maken dan ook geen kans. Alle truffelsmaken worden vakkundig opgelepeld.
Wat klanten wérkelijk kopen
De koopjesperiode: het is niet mijn ding. Kleding ligt vervaarlijk opgestapeld of hangt opgepropt in de rekken (op kleur!). Klanten graaien ongegeneerd en laten niet-passende stuks achter waar het hen uitkomt. Niet bepaald mijn favoriete winkelervaring. Toch waag ik me voor de jaarlijkse zomerbreak heel even in het strijdgewoel voor een selectieve zoektocht. Maar die zoektocht draait elke keer op hetzelfde uit.
Waarom communicatie een wetenschap is
Het was in Leuven dat ik voor de eerste keer van hem hoorde. Ik zie het nog zo voor me. Ergens redelijk vooraan in mijn gigantische cursus economie, op een linker bladzijde. Daar stond hij, de grafiek die de stelling van mijn vriend Carl Friedrich Gauss illustreert. Alhoewel, mijn vriend? Op dat moment koesterde ik niet zo’n warme gevoelens voor het Duitse wiskundige genie.
Hoe je je klanten de helden van je verhaal maakt
Onze 8-jarige is officieel een 9-jarige geworden. Zijn verjaardag vieren we traditioneel met een Disney-trip. Niet dat wij zo tuk zijn op pretparken. Maar Disneyland is geen pretpark. Disneyland is magie. Je stapt er binnen in een verhaal. Ome Walt is dan ook de godfather van storytelling.
Hoe je je onderneming superkrachten geeft
Avengers. Het is hier al wat de klok slaat. En het wordt er niet beter op tijdens de pakjesvriendelijke decemberdagen. Ons huisje barst bijna uit zijn voegen van de Lego-packs en Infinity-figurines. De kleurrijke superhelden domineren alle grote en kleine schermen in huis. Maar de adoratie gaat nog veel verder dan dat.
Waarom klanten altijd gelijk hebben (ook al hebben ze ongelijk)
Damn. Ik dacht dat ik een behoorlijk hippe mama was, (bijna) helemaal mee met haar tijd. Maar de reacties van zoonlief doen me de laatste tijd sterk het tegendeel vermoeden. Het is dan ook gênant, overklast worden door je 8-jarige. Zoals die woensdagmiddag, als we met ons tweetjes genieten van een lunch in de stad.