Met de winterse donkere avonden voor de deur komen de gezelschapsspelletjes weer op tafel thuis. Het is te zeggen, de iconische klassiekers dan toch. Want die moderne intelligentie en coördinatie stimulerende spelen? Oersaai vinden we ze. Aan goodwill geen gebrek nochtans. Met een uitgebreide stof vergarende collectie als gevolg. Simpel ouderwets vertier, dat is meer ons ding. En eenvoudige mind-spelletjes zoals raadseltjes en uitbeeldopdrachten. Fijn om tussendoor te doen. In de wagen, of zoals onlangs aan tafel.
Dum vs dom
Zoonlief heeft tijdens het avondeten een opdracht voor ons. Dat die louter onze aandacht moet afleiden van de resterende groentjes op zijn bord, doet er even niet toe.
Eerst maakt onze kerel een zigzagbeweging met zijn hand. Daarna steekt hij dat handje met uitgestrekte vingertjes in de lucht. Huh? Papa kan er geen touw aan vastknopen. Tot zoonlief met een supertip komt aanzetten: dum-dum-dum-dum-dum-dum-dum-dum. Zoals in de Jaws-tune. Uiteindelijk is het ook voor papa duidelijk wat zoonlief uitbeeldt. Haai five, op z’n fonetisch. High five dus.
Hitech vs storytelling
Ik moet even slikken bij zoveel inventiviteit. En die Jaws-tune … aaargh! Die blijft nog een hele tijd in mijn hoofd knabbelen. Hij heeft de haaientand des tijds blijkbaar goed doorstaan (wat dacht je van 1975) als hij mijn 8-jarige nu nog zo inspireert.
De instant associatie van spanning die hij opwekt, is dan ook geniaal. Zelfs de – in de film zeldzame – aanblik van de nu hopeloos ouderwetse mechanische filmhaai doet daar geen afbreuk aan.
Hoe anders gaat het eraan toe in hedendaagse films. Gesofisticeerde filmtechnieken maken de meest ademstokkende detailweergave mogelijk. Expliciete gruwel en geweld spatten van het scherm.
Helaas. Het blijkt een aanslag op mijn maaginhoud. Waar ik vroeger mijn handen voor mijn ogen sloeg uit spanning (ik ben niet zoveel gewoon), doe ik dat nu omdat ik écht niet wil zien wat er te zien valt op het scherm.
Digitale technologieën
verdringen goede storytelling
uit beeld.
Jammer dat filmscenario’s vaak gereduceerd lijken tot een alibi om uit te pakken met spectaculaire technieken. Het filmverhaal speelt een dubieuze bijrol. Of: hoe technologie goede storytelling uit beeld verdringt.
Fictie vs werkelijkheid
Klinkt dat herkenbaar? Want ook de bedrijfswereld is niet immuun. De hitech trend van het grote scherm verovert onverbiddelijk de kleine schermen. Digitale technologieën openen een wereld van mogelijkheden voor ondernemingen. En dat is op zich een goed iets.
Communiceren met je publiek was nog nooit zo makkelijk. Via social media praat je gewoon face-to-face met je klanten. Wat een waardevolle feedback dat geeft … Of liever: zou kunnen geven. Want helaas. De focus op alle technische features van die nieuwe media resulteert al snel in inspiratieloze pushberichten die we genadeloos in onze strot krijgen geramd.
Ondernemingen maken vaak
zoveel geweld en lawaai
dat hun publiek de blik afwendt.
Hoog tijd om terug te focussen op wat echt belangrijk is. Want staan adverteerders er wel voldoende bij stil hoe klanten zich eigenlijk voelen bij die gehaaide berichten? En wat de (dodelijke) gevolgen op lange termijn daarvan zijn voor hun merk? Ondernemingen maken vaak zoveel geweld en lawaai dat hun publiek de blik afwendt.
Happily ever after
Wat dan wel te doen voor een happy end? Dat is je klanten ‘bijten’. Niet met vlijmscherpe tanden en geavanceerde aanvalstechnieken, maar met een onweerstaanbaar catchy verhaal.
Eentje waar je klanten zich dolgraag door laten meeslepen. Een tijdloos concept dat bestand is tegen hitech trends. Zodat je klanten hun handen niet voor hun ogen slaan, maar ze alles van je onderneming willen zien. En er ook voluit van genieten.
Je onderneming niet naar de haaien laten gaan? Dompel je communicatie onder in Jaws. Gebruik nieuwe technologieën, maar focus op je tune. Dum-dum-dum-dum-dum-dum-dum-dum. Hoe haai-proof is jouw communicatie?